- σφραγιδόλιθος
- Μικρή πέτρα, πολύτιμη τις περισσότερες φορές, δεμένη πάνω σε δαχτυλίδι ή σε απλή σφραγίδα, με έγγλυφες ή ανάγλυφες παραστάσεις ή γράμματα, που τη χρησιμοποιούσαν κυρίως για τη σφράγιση επιστολών. Σ. προϊστορικής εποχής βρίσκονται στην Αίγυπτο, τη Βαβυλωνία και Ασσυρία, καθώς και στην προϊστορική Ελλάδα. Κατά την ιστορική ελληνική εποχή, οι σ. ήταν πάντα τοποθετημένοι πάνω σε δαχτυλίδια. Οι αρχαιότερες σφραγίδες είναι οι κομβιόσχημες, και χρονολογούνται από τον 4o αι. π.Χ. Αργότερα, στη Μεσοποταμία και στην Αίγυπτο κατασκευάζονταν σφραγίδες με γλυπτές παραστάσεις πάνω σε πολύτιμους λίθους, που τους χρησιμοποιούσαν για διακόσμηση ή για φυλακτά, όπως οι σκαραβαίοι της Αιγύπτου, που κατασκευάζονταν από σκληρές πέτρες διάφορων χρωμάτων και που πάνω τους σκάλιζαν θρησκευτικές παραστάσεις ή σύμβολα, ζώα, έντομα κλπ. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όλοι οι Βαβυλώνιοι είχαν παρόμοιους σ., που αντικαθιστούσαν πολλές φορές την υπογραφή, γιατί λίγοι ήταν εκείνοι που ήξεραν γράμματα. Από παρόμοιες πέτρες είναι και οι σφραγίδες της κρητομινωικής εποχής, με ωραιότατες παραστάσεις ζώων. Οι σ. γνώρισαν μεγάλη ακμή στους ιστορικούς χρόνους. Αλλά η τέχνη αυτή έφτασε στο μεγαλύτερο ύψος της στην Αλεξανδρινή εποχή, και ανάμεσα στους καλλιτέχνες εκείνης της περιόδου δοξάστηκε ιδιαίτερα ο Πυργοτέλης, που φημιζόταν τόσο πολύ για την τέχνη του, ώστε ο Μέγας Αλέξανδρος μόνο σ’ αυτόν επέτρεπε να παριστάνει τη μορφή του πάνω σε σ. ή πέτρες δαχτυλιδιών. Οι σ. ήταν άγνωστοι στους Ετρούσκους, ήταν αντίθετα αρκετά διαδομένοι στους Ρωμαίους, που τους χρησιμοποιούσαν για v’ ασφαλίζουν το κλείσιμο των εγγράφων, που συνήθως ήταν χαραγμένα πάνω σε πλάκες αλειμένες με κερί. Στα μεταχριστιανικά χρόνια, ως σφραγίδες πια, έχουν μεγάλη διάδοση στις ευρωπαϊκές πόλεις. Στον Μεσαίωνα, με την ύπαρξη μεγάλου αριθμού αναλφάβητων, τις χρησιμοποιούσαν αντί υπογραφής. Σπάνια σε μέταλλο, η μεσαιωνική σφραγίδα –με διάφορα σχήματα: ωοειδής, στρογγυλή, αμυγδαλοειδής, ρομβοειδής– αποτυπωνόταν σε άσπρο, κίτρινο ή κόκκινο χαρτί. Από τη σφραγίδα προέρχονται, κατά μία εκδοχή, τα κατοπινά χαρτόσημα και τα διάφορα ένσημα.
Ασσυροβαβυλωνιακός σφραγιδόλιθος του 2.000 π.Χ. (Δημοτικό Μουσείο, Κόμο).
Σφραγιδόλιθος του 6ου αι. π.Χ. (Εθνικό Μουσείο, Συρακούσες).
* * *ο, Νπολύτιμος ή ημιπολύτιμος λίθος που ήταν συνήθως ένθετος σε δαχτυλίδι και είχε έγγλυφες ή ανάγλυφες παραστάσεις, γράμματα ή και επιγραφές και χρησίμευε για σφράγιση.[ΕΤΥΜΟΛ. < σφραγίδα + λίθος. Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Άγγ. Βλάχου].
Dictionary of Greek. 2013.